Język słowacki

Język słowacki należy obok polskiego i czeskiego do grupy języków zachodniosłowiańskich. Słowacy od najdawniejszych czasów posługiwali się gwarami i dialektami, które rozwijały się w pewnej izolacji na skutek rozproszenia ludności.

Problem języka Słowaków pojawił się w okresie reformacji, która wprowadziła języki narodowe do kościoła protestanckiego. Jednak psalmy śpiewano po czesku, gdyż nie istniał jeszcze spójny język słowacki, nad czym zresztą nikt nie ubolewał. Rolę języka jako podstawowego nośnika tożsamości narodowej dostrzeżone dopiero w okresie oświecenia. Pod koniec XVIII w. katolicki ksiądz Anton Bernolak podjął próbę kodyfikacji słowackiego języka literackiego na podstawie dialektu zachodniosłowackiego, zbliżonego do języka czeskiego.

Znaczną przeszkodę w procesie krzepnięcia języka stanowiła intensywna madziaryzacja w II połowie XIX w. Zresztą węgierski i słowacki oddziaływały na siebie wzajemnie, co odzwierciedlają obustronne zapożyczenia językowe.

Współczesny język słowacki dzieli się na trzy dialekty: środkowosłowacki, zachodniosłowacki i wschodnio-słowacki, w których wyróżnia się liczne gwary. Z chwilą powstania Republiki Słowackiej stał się pełnoprawnym językiem europejskim.

SŁOWNICZEK

Podstawowe zwroty