STRACENIEC — potok, lewy dopływ Bystrej* wypływający spod Krawców Wierchu* w grzbiecie granicznym. Tworzą go dwa źródłowe potoki stromo spływające na północny zachód zalesionymi jarami. W środkowym i dolnym biegu przyjmuje kierunek bardziej północny i uchodzi do Bystrej poniżej centrum wsi Złatna*. Jego dolina rozdziela dwa boczne grzbiety odchodzące z Krawców Wierchu: od wschodu ramię Okrągłej* a od południowego zachodu grzbiet Glinki (929 m) z bocznym ramieniem Długiego Gronia. Dawniej z lasów na zboczach doliny masowo pozyskiwano drewno, które spławiano w dół potokiem. W tym celu Straceniec był spiętrzany przy pomocy tzw. klauz — drewnianych zapór, które, otwierane po zgromadzeniu odpowiedniego zapasu wody spuszczały wysoką falę, spławiającą przygotowane kłody drewna (urządzenia popularne w Karpatach Wschodnich). Drewno to spławiano dalej Solą m.in. do huty w Węgierskiej Górce*. W latach 30-tych zaniechano tej metody transportu a w latach 40-tych uregulowano nadwątlone wylewami koryto umacniając skarpy brzegów i budując widoczne do dziś betonowe przepusty. Z dawnych miejsc składowania drewna wykorzystuje się obecnie tylko dwa a transport odbywa się samochodami. Długość doliny od źródeł do ujścia wynosi niespełna 7 km. Trasa 23N.

SUCHA GÓRA (1040 m) — wyraźna kulminacja w zachodniej części Beskidu Żywieckiego stanowiąca masywny ale dość krótki grzbiet, równoległy do położonego bardziej na północ Prusowa*. Góruje blisko 600 m ponad doliną Soły* (na północ od Rajczy*), nad którą opada stromym stokiem. Ograniczają ja głęboko wcięte doliny potoków—prawych dopływów Soły: od północy Milowskiego Potoku, od południa Nickuliny*. Zachodni stok pokrywają polany z zagajnikami i kępami jałowców. Stąd też rozciągają się ładne widoki poprzez dolinę Soły na Beskid Śląski oraz „Worek Raczański”. W rejonie szczytu leży malownicza hala stokowa z kępami lasu i kilkoma starymi szałasami. Halę tę, należącą do gminy Milówka*, miejscowa ludność zwie Halą Michalskiego. W kierunku wschodnim grzbiet zwęża się i poprzez Halę Cukiernicę* łączy się z grzbietem Prusów – Redykalny Wierch – Lipowska*, bezpośerdnio na południe od Hali Boraczej*. Trasa 4N.

SOŁA — jeden z prawobrzeżnych karpackich dopływów Wisły, jednocześnie jedna z głównych rzek Beskidów Zachodnich. Spośród licznych potoków źródłowych największe to zachodnia Czarna Sola (Roztoka) mająca źródła w rejonie przeł. Zwardońskiej oraz wschodnia Biała Soła(Ujsoła)* wypływająca spod przeł. Glinka* (Ujsolskiej). Z połączenia tych potoków w rejonie Rajczy* powstaje Sola. Na ok. 25 km odcinku pomiędzy Rajczą a Żywcem* Sola stanowi granicę pomiędzy Beskidem Żywieckim a Beskidem Śląskim. Po minięciu Żywca poprzez kaskadę sztucznych jezior Sola przecina przełomem Beskid Mały a następnie, opuszczając teren górski kolo Oświęcimia, wpada do Wisły. Do okresu międzywojennego górny odcinek Soły był wykorzystywany do spławu drewna.

SKAŁA (946 m) — kulminacja położona na północny wschód od Romanki*, stanowiąca zwornik czterech grzbietów: Suchego Gronia (w kierunku Romanki), Abrahamowa* , Kiczory i Magury oraz Juszczynki i Przypora. Z jej stoków wypływają również cztery potoki: Cięcinka (na zachód), Bystra* (na północ), Sopotnia Mata* (na północny wschód) i na południe potok Suchy — dopływ Żabnicy*. Sam wierzchołek jest dość rozłożysty, spłaszczony i pokryty rzadkim lasem. Od południowego zachodu podchodzą zabudowania osiedla Tokarnia a od południowego wschodu — osiedla Słowianka*. Na niektórych starszych mapach szczyt podpisywany jest nazwą Tajch* przeniesioną tu błędnie z pobliskiego lasu rosnącego w źródłowym kotle Sopotni Małej*. Trasa 15NZ oraz poniżej wierzchołka 14N.

PRZYSŁOPY (847 m) — jest to przełęcz znajdująca się w grzbiecie odchodzącym na północ od Pilska* rozdzielającym doliny Sopotni Wielkiej* i Kamiennej. Przełęcz stanowi wyraźne wcięcie pomiędzy ostro opadającą kulminacją Łabysówki* (od północy) a bardziej łagodnym stokiem Uszczawnego (od południa). Od wieków stanowiła dogodne i najkrótsze przejście pomiędzy dolinami i sąsiednimi wsiami Sopotnią Wielką* i Korbielowem*. Przełęcz i jej najbliższe otoczenie poktywa rozległa i malownicza polana. Jest ona jednym z wielu w Beskidzie Żywieckim przykładów miejsca, gdzie dość wysoko na grzbiecie znajdowały się pola uprawne. Ze względu na trudne warunki, uprawy zaniechano, zagony zdziczały i przekształciły się z czasem w łąkę. Grunt należy do pobliskich wsi i użytkowany jest obecnie jako łąka kośna a także miejsce wypasu owiec i krów. Na obrzeżach polany zachowały się stare drewniane szałasy. Polana ma charakter tzw. łąki mietlicowej wśród której porozrzucane są kępy zdziczałych drzew owocowych (głównie czereśnie) oraz buków, brzóz i świerków. Od strony Sopotni podchodzi dość płytki wąwóz, na którego stokach rosną kępy jałowców. Na południowym skraju polany znajduje się niewielkie mokradełko a w pobliżu dwa źródła.  Nazwa jest pochodzenia wołoskiego — bardzo popularna w całych Karpatach. Występuje najczęściej w liczbie pojedynczej jako Przyslop, Przyslóp, Prislop i odnoszona jest przeważnie do bezleśnych przełęczy. Trasy: 27S, 28Ż.

PTASI OSTRÓW (slow. Vtaći ostrov) — mała wyspa na Orawskim Jeziorze* (1,56 ha), która powstała w wyniku zatopienia wsi Slanica, po napełnieniu zbiornika zapory wodnej zbudowanej na rzece Orawie w roku 1954. Wyspa stanowi naturalną ostoję ptactwa wodnego żyjącego na Orawskim Jeziorze. W roku 1973 utworzono tu rezerwat przyrody.