Babia Góra (492 m, czes.: Babi hora) — niewysokie, zalesione, lecz wyraźnie wyodrębniające się wzgórze, wznoszące się od pn. nad centrum Wędryni. Przez siodełko na pn. od wierzchołka Babiej Góry, którym łączy się ona z  Wróżną, biegną czerwone zn. 16C.

Baginiec (czes.: Bahenec) — niewielkie osiedle (admin. należące do Piosku), położone na wys. 770-880 m, na polanach pokrywających w tym miejscu grzbiet, opadający od szczytu Kyrkawicy w kierunku pd. Nazwa, związana z podmokłym charakterem gruntu, notowana była w II poł. ub. wieku. Na Bagińcu, w dolnej części polany, hotel turystyczny „Bahenec” należący do huty w Trzyńcu (dojazd wygodną, choć wąską drogą asfaltową z Piosku). Poniżej, na stoku opadającym na wsch., ku dol. Bystrego Potoku, orczykowy wyciąg narciarski. Przez Baginiec biegną zn. czerwone (30C) z Bukowca na Siodło pod Groniczkiem.

Bahenec (miejsc.) —* Baginiec.

Beskidek (684 m, czes.: Beskydske sedlo) — szeroka przełęcz między Mł. So-szowem a masywem Wlk. Czantorii. Najniższy punkt grzbietu pasma Czantorii — Stożka, a zarazem na całym odcinku Głównego Szlaku Beskidzkiego od Ustronia Polany po Węgierską Górkę. Przez Beskidek biegną grzbietowe szlaki ze Stożka na Wlk. Czantorię: polski czerwony (15C) i czeski niebieski (31N); z dol. Jawornika prowadzą na przełęcz zn. czarne (5S), a z Nydku doliną Strzelmy — zn. zielone (20Z).

Beskydske sedlo (684 m) —* Beskidek.

Bładniczka — niewielki potok, wypływający spod pn.-wsch. ramienia Mł. Czantorii, a łączący się w Ustroniu (nieco powyżej Rynku) z przepływającą tam Młynówką. Nazwa jest zniekształceniem powstałym w okresie niemieckojęzycznej administracji i brzmiała pierwotnie: „Błotniczka”. Wzdłuż Bładniczki (jej dolnego odcinka) biegnie żółty szlak z Ustronia na Mł. Czantorię (2Ż).

Bystry Potok — krótki i wyjątkowo bystry potok, prawobrzeżny dopływ Olzy. Źródła na wysokości ok. 920 m na pd. zboczach grzbietu Kiczory-Kyrkawica. Spływa na pd. i uchodzi do Olzy „na Bystrym” pod Bukowską Kępą. Na całej długości biegnie nim polsko-czeska granica państwowa. Na wsch. stokach dolinki dwa z najbardziej zacisznych przysiółków Istebnej: Bystre Dolne (580-700 m) i Bystre Górne (700-800 m). W pobliżu ostoja tzw. „Świerków istebniańskich” — genetycznie utrwalonej odmiany świerka, dającej doskonałe wyniki hodowlane w wielu krajach Europy i dostarczającej drewna najwyższej jakości.

Chełm (464 m) — rozległe, częściowo zalesione wzgórze na pn. od Goleszowa; kulminacja w grzbiecie, będącym wododziałem Wisły i Odry. Zbudowane w znacznej części z wapieni cieszyńskich otoczonych łupkami cieszyńskimi, odznacza się dość bogatą roślinnością wapieniolubną. Wapień wydobywano tu od XVII w., wypalając z niego w wapiennikach wapno. W okresie międzywojennym i tuż po II wojnie światowej na Chełmie istniała szkoła szybowcowa; wyszkoliło się tu wielu świetnych pilotów, m.in. mistrzowie świata w szybownictwie: Edward Makula i Franciszek Kępka. Obecnie na pd. stokach wzgórza mieści się wielka ferma brojlerów.

Cieślar (920 m) — pokryty polanami szczyt w głównym grzbiecie pasma Czantorii-Stożka, położony między Wlk. Soszowem (na pn.) a Mł. Stożkiem (na pd.). Nazwa pochodzi od nazwiska Cieślar (w 1621 r., tuż po osadzeniu wsi Wisła notowano w niej już 4 Cieślarów, a i dziś jest to jedno z najpopularniejszych nazwisk w Wiśle). Szczyt Cieślara wyróżnia się najpełniejszą w okolicy, dookolną panoramą, ukazującą m.in. cały Beskid Śląski i znaczną część Beskidu Śląsko-Morawskiego. Przez szczyt Cieślara biegnie granica państwowa, a także polskie znaki czerwone (15C) i czeskie niebieskie (31N).

Czajka (572 m) — stożkowate, w większości zalesione wzgórze, kończące grzbiecik opadający od Wierchu Skalnitego na pn., w widły Wisły i potoku Jawornik.

Dolni Liśtna (miejsc.) — Leszna Dolna.

Faturka (620-690 m) — polana na wsch. stokach potężnego, pn.-wsch. ramienia Wlk. Czantorii, opadającego nad Ustroń Polanę. Dolna stacja narciarskiego wyciągu orczykowego na polanę Stokłosicę.

Filipka (768 m) — mało wybitne wzniesienie w pasemku Łączki, ok. 1,2 km na pd.-wsch. od tego ostatniego szczytu. W kierunku pd.-zach. wybiega od Filipki grzbiet, rozdzielający dolinki potoków Kostków i Radwanów i obniżający się ku Nawsiu w dol. Olzy, natomiast w kierunku pn.-wsch. — krótki grzbiecik, opadający stromo nad Kolibiska w dol. Głuchówki. Wzniesienie pokryte jest w większości uroczymi, widokowymi polanami, na których (głównie po stronie dol. Głuchówki) rozrzucone są zagrody przysiółka Filipka. Filipka jest największym węzłem szlaków turystycznych w górskim ramieniu Łączki (24Z, 25C, 26Ż, 27Z, 28Ż i 30C) i obok Wlk.Stożka w ogóle największym węzłem tych szlaków w całym paśmie Stożka-Czantorii.

Filipka rozcesti (730 m) — Rozdroże pod Filipką.

Gahura (też: Krzywy) — niewielki potok, mający swe źródła na pd.-wsch. stokach Wlk. Czantorii, uchodzący do Wisły w Wiśle Obłaźcu. Jego dolina, oddzielająca pn.-wsch. ramię Wlk. Czantorii z polaną Stokłosicą od grzbietu Krzywego, jest jednym z najustronniejszych zakątków Wisły. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od słowa „gaur”, oznaczającego w języku dawnych przybyszów wołoskich niedźwiedzią gawrę, lub od albańskiego słowa „gaura”, oznaczającego wąwóz.

Głębiczek — bystry potok, wypływający spod pn. stoków przełęczy Kubalonka. Dł. ok. 3 km, średni spadek ok. 8,3%. Spływa w kierunku pn.-zach. i w Wiśle Głębcach, koło szkoły, łączy się z potokiem Łabajów tworząc potok Kopydło.

Goje — dzielnica Ustronia leżąca przy drodze w kierunku Goleszowa. „Na Gojach” mieszkał od urodzenia Jan Wantuła (1877-1953), ślusarz w ustrońskiej, a potem trzynieckiej hucie, historyk regionu, publicysta i bibliofil. Będąc właściwie samoukiem, opublikował — głównie w czasopismach regionalnych — ponad 350 większych artykułów i rozpraw na tematy historyczno — literackie. Jego biblioteka liczyła przeszło 2300 tomów, w tym wiele unikalnych starodruków z XVI-XVIII w. „Z Goji” pochodzi też Józef Pilch — historyk Śląska Cieszyńskiego, autor wielu publikacji poświęconych zwłaszcza przeszłości Ustronia. Komunikacja autobusowa z Ustronia i Cieszyna.