Obłaziec — najbardziej na pn. wysunięta „dzielnica” miasta Wisły, ściśnięta w wąskim, przełomowym odcinku doliny rzeki Wisły, ograniczonym od zach. zboczami Krzywego i Wlk. Czantorii, a od wsch. stokami Bukowej (713 m) i Obory (638 m) w paśmie Równicy. W najwęższym miejscu między Krzywym a Oborą (zwaną też „Obłaźcem”) szerokość doliny, którą biegnie szosa i linia kolejowa, niewiele przekracza 200 m. Nazwa (jako nazwa potoku występująca już w 1615 r.) pochodzi od słowa „obłaz”, oznaczającego tu „obejście stromym stokiem górskim niedostępnego odcinka doliny”. Na lewym brzegu Wisły, tuż na pn. od dolinki Gahury, wielki kamieniołom, w którym eksploatuje się gruboławicowe piaskowce dolnych warstw godulskich. Przyst. PKP Wisła Obłaziec, przyst. komunikacji autobusowej. Bar. Z Obłaźca biegną zn. zielone szlaku na Orłową (813 m) w paśmie Równicy.

Olecka — potok wypływający na wsch. stokach Kiczor i uchodzący do Olzy w Istebnej Tartaku. Nazwa, brzmiąca pierwotnie „Olędzka”, ma taki sam źródłosłów jak Olza.

Olecki (czasem niewłaściwie: Olecka) — przysiółek Istebnej, usytuowany na polanach położonych na pd. stokach grzbietu Kubalonka — Kiczory, ponad doliną potoku Olecka. Uwaga! Są to „te” Olecki, a więc: idę na Olecki, wracam z Olecek.

Olecki Potok — ciek wypływający na pn. stokach Wawrzaczowego Gronia, dł. ok. 4,5 km. Uchodzi do Olzy tuż przed przekroczeniem przez tę rzekę granicy państwowej. Granica państwa biegnie po większej części wzdłuż potoku. W jego korycie szereg ciekawych odkrywek, ukazujących przebieg procesów górotwórczych i budowę fliszu karpackiego (14Ż). Doliną potoku prowadzą zn. żółte szlaku z Jaworzynki Trzycatka do schroniska pod Wlk. Stożkiem (14Ż).

Osetnica (też: Oszetnica, gwar.: Łosietnica, czes.: Osetnice) — potok, wypływający na pn. skłonie Przeł. Jabłonkowskiej, a właściwie — na wsch. stokach Kiczery w masywie Skałki (932 m), dł. 9,3 km. Spływa w kierunku pn. przez Mosty i uchodzi do Łomnej koło sanatorium w Jabłonkowie.

Osówka (405 m) — wzgórze o zalesionym wierzchołku na pd. od kościoła w Puńcowie, w grzbiecie schodzącym w widły Olzy i Puńcówki. Wapienie, z których zbudowane jest wzgórze, wydobywano tu od końca XVIII w. w lokalnych łomach do wyrobu wapna. Przez Osówkę biegnie granica polsko-czeska.

Ostra (722 m; czes.: Ostra, Ostra hora) — mało wybitna kulminacja, kończąca grzbiet, opadający z wierzchołka Kyrkawicy na pd., ku doi. Olzy. Swą „ostrość” uwidacznia przy oglądaniu od dołu, zwłaszcza od doliny oblewającego ją od wsch. Bystrego Potoku. Stokami Ostrej trawersuje droga z Piosku na Baginiec.

Ostra hora (722 m; też: Ostra) — Ostra.

Ostry (709 m, czes. Ostry vrch) — zalesiony szczyt o śmiałym kształcie stożka, wznoszący się w bocznym grzbiecie odchodzącym na zach. od Mł. Czantorii. Swój wyjątkowy kształt zawdzięcza temu, iż wraz z sąsiednim Małym Ostrym zbudowany jest głównie z ciemnych, marglistych łupków (tzw. łupków wierzowskich), nakrytych piaskowcami warstw lgockich. Na jego pd. stokach rozlokowały się rozrzucone osiedla przysiółka Ostry, należącego do Nydku. Przez szczyt biegnie granica polsko-czeska, a poniżej niej, obchodząc wierzchołek od pd. — czerwony szlak (16C) z Trzyńca na Wlk. Czantorię.

Ostry Mały (588 m) — mało znaczne wzniesienie w grzbiecie granicznym, ok. 800 m na zach. od szczytu Ostrego.

Pioseczna (czes.: Pisećna) — osiedle Jabłonkowa usytuowane na wsch. od jego centrum, na prawym brzegu potoku Kotelnica, na stokach wznoszących się ku Groniczkowi.

Plenisko — las na pd. zboczach grzbietu między Kiczorami a Kyrkawicą, w obszarze źródliskowym Bystrego Potoku (po czeskiej stronie granicy). Od końca XIX w. jeden z ulubionych terenów łowieckich cieszyńskich Habsburgów. Najpiękniejszy fragment pierwotnego dolnoreglowego boru mieszanego (buk, jodła, świerk) na stromym, skalno-kamienistym podłożu, chroniony już od 1933 r., od 1955 r. objęty jest rezerwatem przyrody „Plenisko” (pow. 16,25 ha). Ok. 1895 r. wzniesiono tu jeden ze schronów myśliwskich arcyksięcia Fryderyka Habsburga. Po nacjonalizacji dóbr habsburskich, w 1921 r. obiekt przejął i prowadził jako schronisko Klub Czesko-Słowackich Turystów (KĆST) z Łazów koło Orłowej, zaś od 1938 r. — KĆST z Jabłonkowa.

Płoniawa (czes.: Plańava) — obszar polan, pokrywających dość szerokie siodełko w grzbiecie, wybiegającym z masywu Girowej ku pn., w widły Olzy i potoku Lyski i zakończonym wzniesieniem Zielonej. Na polanach niewielkie osiedle tej samej nazwy (administracyjnie należące do Piosku) i leśniczówka. Nazwa, notowana w ub. wieku, ma się wywodzić od jałowej, nieurodzajnej („płonej”) ziemi. Przez Płoniawę, zach. skrajem polan, biegną zielone zn. szlaku 33Z z Nawsia na Girową.

Polana — dawniej przysiółek, obecnie południowa dzielnica miasta Ustroń. Nazwa pochodzi od polany w lesie, w dolinie Wisły, na której osiedlili się pierwsi mieszkańcy („..12 zahradnikuw kterech mam na polanie …” — z pierwszej wzmianki o Polanie w 1607 r.). W 1792 r. powstała tu papiernia, założona przez księcia Alberta (4C). Należał do niej kawałek przyległej łąki nad Wisłą, niezbędnej do bielenia na słońcu lnianych szmat. W 1837 r. papiernię przeniesiono w dół Wisły do Hermanie, gdzie z przerwami działała do 1933 r. W jej zabudowaniach powstała kuźnia wodna „Teresa”, wchodząca w skład ustrońskiej huty (4C). Obecną popularność zawdzięcza Polana zbudowanej w 1967 r. kolei krzesełkowej na polanę Stokłosica pod szczytem Wlk. Czantorii (4C). Daje ona latem łatwy dostęp na Wlk. Czantorię, słynącą z ciekawych widoków, a zimą udostępnia narciarzom trasy zjazdowe na jej stokach. Przyst. PKP, przyst. komunikacji autobusowej. Apteka. Hotele, motel. Restauracja, bary, kawiarnia.

Poledni (676 m) —Połednia.

Połednia (672 m, na mapach kota 657 m; też: Połedna, gwarowo: Połedno, czes.: Poledm) — góra, wznosząca się od pd. stromymi, zalesionymi stokami nad Dziedziną — centralną częścią Nydku. Stanowi w rzeczywistości spiętrzenie, którym kończy się długi na 3,5 km grzbiet, wybiegający na pn.–zach. od szczytu (—*) Łączki i ograniczający od zach. górną część doliny Głuchówki. Na polanach pod grzbietem rozrzucone gospodarstwa przysiółka Połednia. Zach., stromymi zboczami grzbietu Połedniej biegnie szlak 25C z Nydku na Filipkę.